Küçücük bir bebektin; öperdik yanağını, indirmezdik kucaktan.
Işıl ışıl gözlerin vardı; fıldır fıldır bakan, sorup soruşturan...
Zorla emdin anneni; bir çocuk oldun, yerken yüzünü buruşturan.
Israrla yürüdün hep, doğru bildiğin yoldan hiç şaşırıp yılmadan;
Mahcup olmadık ama, ne annen ne de ben gururlu o dik başından.
Günler, aylar ve yıllar ne çabuk geçti sezdirmeden; hiç anlamadık.
Ansızın büyüyüverdin; bir genç kadın oldun özgür, başına buyruk.
Meğerse ne hızlıymış insafsız dünya, ancak şimdi farkına vardık...
Zordu sohbetler senle her zaman; ateşler çıkardı gözünden sanki.
Erkenden uçup gittin yuvadan; kozadan dönüşen kelebek gibi.
(Kasım 2012, Ankara)
Murat FarzKayıt Tarihi : 28.5.2013 12:48:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!