Kızım aynura Şiiri - Abdullah Oral

KIZIM AYNUR’A

Seninle karşılaştığım
O ilk günü hatırlıyorum da
Hüzünlü sevinç taşıyordun
Tarifi imkansız acılarıma

Sen otuz günlük bebek
Ben sevda sularında vurulmuş
Yaralı bir martı
Önce öpüp kokladım
Gözlerinde umudu
Sonra kırık kanadıma
merhem diye sardım seni

Toprağa düşen bir umudun
Zemheride çiçeğe durmasıydın
Yani örgütlenmesi baharın
Kardelenim

Seninle ağırdı yüzü dağların
Bahar düştü kapımıza
Yanaklarından kokladım kır çiçeklerini
Büyümeyi öğrendim seninle

Duyar gibiyim hala
O minicik ellerinin sıcaklığını
Hani tutarda ellerimden
Emeklemeden yürümeyi öğretirdin bana
Zaman yok
Geç kalmayalım diye yarına

Ben bir türlü Öğrenemedim yürümeyi
Sen yürüdük çe büyüdün
Saklı sevdalar büyüttün
O minicik yüreğinde

Şimdi tepeden tırnağa
Çiçeğe durmuş bahar gibisin
Beyaz gelinlik içinde

Gayrı zamanımız yok
Geri dönüp bakmaya
Ayaklanmış içindeki hapis duygular

Haydi mutluluk seni bekliyor
Koş yüreğinin götürdüğü yere

Hatırlıyorum da
Nasıl unuta bilirim
Hala ellerimde saklı
Sıcaklığı bebekliğinin…


18 MAYIS 2003
Kızım Aynur un Evlendiği gün