Yanımda uyuyordun, çok küçüktün, pembe ve taze,
Bir küçük İsa gibi uyukluyordun beşiğinde;
Çok sakindi ve çok sevimliydi temiz uykun
Öyle ki işitmiyordun gölgede öten kuşu;
Ben ise, düşünceliydim, soluyordum tüm karamsar hoşluğunu
Gizemli gökyüzünün.
Meleklerin uçuştuğunu hissediyordum başının üzerinde;
Uyumanı seyrediyordum kundağının bezi üstünde;
Yasemin ve karanfil yapraklarını serpiyordum sessizce;
Kapalı göz kapaklarına dikkatle bakıyor, dua ediyordum;
Gözlerimi göz yaşlarıyla ıslatıyordum,
Bizi bekleyen şeyleri düşünüyorken gece.
Bir gün uyuma sırası bana gelecek;
Gölgeden yapılmış yatağım, kasvetli ve ürkünç olacak
Öyle ki hiç duymayacağım kuşun öttüğünü;
Ve gece siyah olacak; o zaman, ey sevimli güvercin,
Göz yaşları, dualar ve çiçeklerle, mezarıma geleceksin
Tıpkı benim, beşiğinde sana yaptığım gibi.
Victor Hugo
Çev. Sunar Yazıcıoğlu
Kayıt Tarihi : 13.12.2017 09:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!