*aslında; aşık olduğumda anlamalıydım,ruhumun bir yanının hep çocuk kalmışlığını.hala haberleri izleyemiyorum mesela; ne zaman izlemeye kalksam kendimi pervasızca küfürler ederken buluyorum ağlarken bir yandan.. hiç sevmem küfrü ve kabalığı özünde.
acı çeken her hangi bir annenin,bir çocuğun yada bir kadının kimliğine bürünüyor yüreğim.çünkü; bende bir anneyim...*
*anladım babasız çocuklar asla büyüyemezmiş; annemin kadrini kendime eklediğimde vazgeçtim kızmaktan. anneme.
yapabileceğimden fazlasına söz veremiyorum mesela annemin tersine fakat yapmayı da çok istiyorum annem gibi elimden gelen yada gelmeyen her şeyi kızım için.yapabildiklerim ne yazık imkanım dahilinde.*
ah ben ve bitmek bilmeyen iyimserliğim...dilerim oda benim gibi hep her zaman baksın bardağın dolu tarafından ömrünce... bir yanı hep çocuk kalacak benim gibi; çizgi film izlemeye bayılacak mesela yaşı kaç olursa olsun,çocuğuyla çocuk olup oyunlar oynayacak,onunla utanmadan beşikte sallanacak arada bir büyük olduğunu idda edip ''annenim ben senin hı''dese bile daha çok çocuğuyla çocuk olacak...
*hem büyümüş olsak ne olacak ki?
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
