Ağlama kızım, sen de alışacaksın
Bunlar yaşamanın bedeli.
Yaşayacaksan susacaksın
Korkutmasın kurallar seni
Neden doğduk bilir misin?
Yaşarken öğrenmek için çelişkileri
Çekmek için acıyı ve içine atmak için herşeyi
Ancak ölünce insan rahatlayacak
Ruhumuz, huzuru mezarda bulacak
Ağlamak mutluluk getirmez kızım
Baban hiç ağlamadı ömrünce doya doya
Buna üzülmüş değilim ama
Benim gözyaşlarım hapseildi yüreğimin içine
Şimdilerde karar veremiyorum hiçbir şeye
Ürküyor ve titriyor ruhum karanlıkta
İsterdim ki benim de bir gözyaşı kutum olsun
İsterdim ki içimdekileri dışarıda saklayayım
Ağlama kızım kader bir küskünlüktür
İşte zaman içinde bir tarihte baban kendine küstü.
Kayıt Tarihi : 24.8.2003 22:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)