Kızım - 7 Şiiri - Elazığlı Mustafa Kaya

yıl 1998 mi?
yaz tatili,yer abana
“…baba..! ! tanıdığın çok senin
haksızlık yapmışlar bana
benim çok daha yüksek gelecektiii
bu puanı beklemiyorduumm
git ankara'ya..”
uzayıp gidiyordu itirazı
hüngür hüngür ağlıyor
göz yaşları dinmiyor
elinde sonuç gazetesi
hıçkırık,isyan,yorgun nefesli
yıl boyunca çalışmış
geç vakitlere kadar savaşmış
her biri mayın sorular
çöz çöz bitmez konular
sınav olmuş bitmiş
sınav sonuç gazetesi
nasılda bakıyorduk
hepimiz bir olup sıralandık
ilk kızım buldu
sınav rakamlarını
aldığı puanı
ağlaması bundandı
az gelmiş,az bulmuştu
bizi duymuyor
sadece konuşuyor,konuşuyordu
bu benim kızım
çilli ve cici kızım
onu seyre koyuldum
gülmem geldi bir an
ağlamasını
ilk kez görüyordum yakından
üniveriste sınavını kazanmıştı
sağlık eğitim fakültesi
üstelik İstanbul Marmara
yetmemişti bu kızıma
İstanbul hukuk
İletişim okumaktı veya
Sınıf öğretmenliğini istemedi
Şimdi çok pişmandı
ben gidecek mişim
puanı düzeltecekmişim..! !
şaşkınlık ve cinnet hali
derin bir hezeyan
ne dediğine yıllar sonra
gülüyordu
okul bitti,işe girdi
şimdi üç yıl oldu.
sık sık anlattırır bana
“..hadi bahset baba
hadi anlat bir daha
ne çocukmuşum yaa..”
inanamıyordu
yaşadığı,konuştuğu ne varsa
tüm aile,en geniş haliyle
toplanmışdık
büyük babalar ve anneler
hiç anlamadılar önce
ne olduğunu
“kazanmış üniveristeyi
ağlaması bundan diyoruz..”
ahh..çilli küçük yüzlü kızım
ne güzeldi
ağladığın o günün saatleri
seni kahreden
sınav gazetesi
gün boyu seni izledik
hakkının aranmasını söyleyip durdun
günün hangi saatiydi
aldın tekrar eline
sonuç gazetesini
sakinleşmiştin…
tamam baba, gitme! .dedin
öğle ezanları okunuyordu
sessizlik ve sukunet
abdest ve ibadet
içimizde sevinç ve mutluluk
sesleri
kazanmış olması istanbul’u
hayata,gerçeğe dönüyordu
ayakları
yere basmaya başladı
yüzü daha aydınlık
daha gerçek bakıyordu
yaşasın,
kızım istanbul’a gidiyordu
istanbul onu bekliyordu...

Mustafa kaya
12.08.1997 / İstanbul
www.mustafakaya.net