Kızım - 5 Şiiri - Elazığlı Mustafa Kaya

bugün yoksun.
odana baktım.
odanın kapısı yine gıcırtılı,
dağınık bakıyor
dolabın.
boynu bükük..suskun
sensiz eşyaların.
derdi ne..?
tıka basa dolu çekmecesi masanın.
kıvrılıp yattığın divan
bu kez dağınık değil
toplu bırakmışsın….
fotoğraflar dizili
yenilemişsin
sıra sıra okul yılların
aile fotoğrafları
annen ve babanı bir karede
annen,
elleriyle pasta tutar halde
baban çok mutlu
birlikte ve sıcak
güzel bir aşk
etrafı fotoğraflarla çevrili
en sevdiğin bu belli..
duvarda yazılar…yazılar
kendine öğütler
ayet ve hadisler
buruşuk bir kağıt
atmamış asmışsın duvara
babiş ‘ inin yazısı
en kıymetlisi olmuş odanın
saklamış
sevmiş
sevinmişsin babiş’in notuyla
daha neleri tutuyorsun..?
sessiz duvarlarda
nelerle,
gizli gizli avunuyorsun..?
hangi hıçkırıklarını ,
ve,
neleri çok özlemektesin
duyamadık.
gözyaşlarını kurulamayı
başaramadık..

yoksun yine,
özlem dolu
yine hasretle dönmek
için,
yine “..evimi çok özledim..”
demek üzere gitmişsin
okuduğun kitaplar
yarım kalmış,
üst üste yığılı bırakmışsın.
bozuk paraları hiç sevmedin
“..babiş bu demirlerden kurtar beni..” derdin
aldım hepsini
raflar
çekmeceler taşıyor
ellerinin izi duruyor
benim canım kızım
biriciğim
doyasıya sevemediğim
alıp karşıma vakit ayıramadığım
çillerini özlediğim
sinirlenmelerini
geç kalışlarını
hiç sevemediğim
çiçeğim,
yoksun bugün
yoksun işte
kol geziyor hüzün
sensiz ev yürümüyor
sessizce gezindim odanda
sessiz kaldım resminle
yüzümün sevinci …gözlerimin ışığı
olacaksın
geldiğin günle.
bu odada sen geziyorsun
hayalin hiç çıkmıyor
sen bilmezsin
ardındaki sevgimi
seni ne kadar beklediğimi
korkularını
nereye saklıyordun,
gözyaşların nereye düşüyordu
söyle..! !
bugün yoksun
ve tadı yok
bu hafta sonunun ….

Mustafa kaya
27.02.2006 / üsküdar