Kızım Şiiri - Hüseyin Çelik

Sıcak bir eylül akşamı
Annen sancı çekti kızım
Dokuz eylül seherinde
Dünyaya gelmiştin kızım

Önce göbeğin kestiler
Koluna adın yazdılar
Temiz kundağa sardılar
Dünyaya gelince kızım

Dünyaya gözün açınca
Bu hale sende şaşınca
Eylül ayın on birin de
Hastaneden çıktın kızım

Sevinerek eve geldik
Önce elbiseni soyduk
Adını da Merve koyduk
Evine gelince kızım

Evimize neşe verdin
Coşkulu akan bir seldin
Bahçede açan çiçektin
Misk gibi kokardın kızım

Onunda göbeğin düştü
Şaşılmayacak bir işti
Gelen mevsim zaten kıştı
Sonbahar çiçeği kızım

Ne sevimli ne şirindin
Dünyada tatlı biriydin
Evimizin tek gülüydün
Sonbahar çiçeği kızım

İstikbalin parlak olsun
Işık saçan güzel nursun
Unutma ki sende kulsun
Doğru yoldan şaşma kızım

Bak evladım dinle beni
Büyürsün sen selvi gibi
Sende kurarsın evini
Çalışkan ol canım kızım

Eşin evin direğidir
Eşe hürmet başta gelir
Sanma elin evladıdır
Yarım elma çürür kızım