Kızım Şiiri - Döndü Dülger

KIZIM...
Bir kızı olmalı insanın,
Konuşmadan iç dünyanı ilmek ilmek çözen.
En daraldığında bütün nefesleri toplayıp ruhuna üfleyen,
Yorgunluğunun, bitkinliğinin rehavetini yüreğinde hisseden.
Bir kızı olmalı insanın,
Damarında kurumuş kanını bilircesine,
Sıcacık bir buseyle taze kanı kalbine gönderircesine,
Kır düşmüş saçlarını koklayarak öpen.
Seni kendi çocukluğuymuş gibi hissettiren,
Avuçlarında zimmetleyip, nasırlarını seven.
Bir kızı olmalı insanın,
Annem dediğinde seni yeniden doğmuş gibi kendine getiren,
Öyle bir sesleniş ki iliklerine kadar nüfuz eden.
Nefes alışını büyük nimet bilerek şükreden.
Bir kızı olmalı insanın,
İkinci bir bedenin varmışcasına,
Suretini, ruhunu, gönlünü kopyalarcasına,
Huzuru kanatlarından üzerine yağdırırcasına,
Müberra sevgisiyle seni bulutlara çıkaran.
Bir kızı olmalı insanın,
Tam da benim kızım gibi...
Döndü Dülger