Hatırla çocukken nasıl severdim,
Senin acın beni yakardı kızım.
İsterdim kimseler seni üzmesin,
Üzülsen kıyamet kopardı kızım.
Başını alıp ta avuçlarıma,
Öpüp koklayarak sevişlerime,
Yalnız sen sebeptin sevinçlerime,
Olmasan bu garip napardı kızım.
Sevginle doluydum huzur bulurdum,
Saçını okşasam mutlu olurdum,
Yaşım ilerledi artık yoruldum,
Hasret yüreğimi apardı kızım.
Kimseyi sen kadar sevmedim inan,
Yerini kimseye vermedim inan,
Eğer darılır da küsersen biran,
Bil ki hayat bağım kopardı kızım.
Kayıt Tarihi : 21.10.2018 22:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
BİRİCİK KIZIM MELİKE'ME
![Zeynel Abidin Güven](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/10/21/kizim-230.jpg)
TÜM YORUMLAR (3)