Kızım Şiiri - Ulvi Mehmet

Zalimler dünyaya,korku salıyor
Bilirim zulümden, bir haz alıyor
Sanmayasın dünya, ona kalıyor
Zalimin zulmünü övmeyin kızım…

Dünyada daima, insanlık gerek
Kötüyü elerdim,olsaydı elek
Yetime sillesin,vururken felek
Mazlumu, yetimi dövmeyin kızım..

Bilemedim kişi, kimle yarışır
Ehli kamil olan, kinle barışır
Acele işlere,şeytan karışır
Yapılacak işte evmeyin kızım

Sevgiyle yoğurdum,senin mayanı
Sen de saymalısın, Seni sayanı
Allah aşkına sev, bayı, bayanı
Sizi sevmeyeni sevmeyin kızım

Yeri geldiğinde, sözünü söyle
Kovsalar dokuzdan, onuncu köyle
Doğruyu dolayıp ,Uzatıp öyle
Lafı ağzınızda gevmeyin kızım..

Kulağında kalsın, ‘Kemal’in sesi
Elbette örtünün, açılmak nesi
Çarşafı,türbanı, peçeyi, fesi
Modadır deyipte giymeyin kızım..

Sularım korunmaz, çıkan kanunla
Aş olur karışsa,suyun ununla
İftarı açarız,bizler onunla
Su içen yılana değmeyin kızım…

Mehmet’im çocuğun, çeker çilesin
İnadı bırakıp, yola gelesin
Ağaçlar eğilir, yaşken bilesin
Kurumuş ağacı eğmeyin kızım…

Ulvi mehmet