Kızım - 10 Şiiri - Elazığlı Mustafa Kaya

kendisiyle konuşmaya mı? başladı
anlıyorum ki
ortalığı toplamaya başlamış kızım
gittikçe yükselen sesinden
az sonra çığlıkları gelecek
ya kulaklarımı kapamalıyım
ya da
bir bahane bulup evden kaçmalıyım
tansiyon çıkıyor olmalı
bir rüzgar esiyor
camlar açılmaya başlandı
odalardan odalara geçiyor kızım
'..bıktııımmm..bıktım
sizin bu dağınıklığınızdan
babaaaa! ! ! şu oğluna bir şey söyle
ne varsa hepsini atacağım
gel bak odasına
tabiii... oğlunu tutarsın sen yine
her şey her yerde
mutfak..odalar..çamaşırlar
gazete...dergi..kitaplar
ne yapmışsınız yine bu eve
ne arkadaş
ne misafir gelsin
istemiyorum...istemiyoruummm..'
eyvah...kaçmanın tam zamanı diyorum
zaten ceryan var evde
camlar açık
en şiiddetlisi de
kızımın ağzı
'..damlayan musluklar
kapanmayan kapılar
rutubet kokan duvarlar
bu ne yaaaa...çıldıracağımm
babaaa..! 1 yarından tezi yok
su nereden sızıyor bulunacak
usta çağrılacak
artık çeki düzen yaşanacak..! ! '
yaşanacak kızım..yaşanacak
evet çok haklısın
ah her zaman haklısın sen
aceleden palto giymeyi unutuyordum
öyle çıkışım vardı ki evden
'bu evi adam etmeden olmayacak
benim mutluluğum.. '
sözünü de tekrarladığına eminim
gün boyu meşgul etti
kızımın sözleri
içimizde en çok yorulan
duygusal
ve yıpranan
bir kahve içimi dalıp boğaza
düşünüyorum
şu martının telaşı
çabası ne ise
kızımın gün boyu
evdeki uğraşı aynı
sevdirmeyecektin bana kızım
sevdirmeyecektin şiir yazmayı
istanbul'u..
dağınıklığım bundandır benim
ya istanbul'dan
ya da evden vazgeçeceğim
her ikisi de canım ciğerim
aklım fikrim
tüm sevincim benim
o halde,
şiirlere vurdum kendimi
şiirlerimi sana vereceğim...

mustafa kaya
29.01.2007 / çengelköy
www.mustafakaya.net