Kızılyar Şiiri - Ömer Faruk Polat

Ahıska yurdundan Kafkas elinden
Bozok’a tırmandık Kelkit yolundan
Muhâcirler olduk biz Rus Harbinden

Bizim hicret gibi sünnetimiz var
İşte geldik sana konduk Kızılyar

Ovaların sulu dağın kellidir
Yaylaların kuru bağın bellidir
Analar bacılar tatlı dillidir

Bizi al gurbetten hicrandan kurtar
Haylidir uzağız senden Kızılyar

Hinkal’in Golut’un Tandır Ekmeğin
Hazanda dökülüp düşen yaprağın
Gözümde tütüyor taşın toprağın

Kavuşuruz elbet birgün nazlı yar
Bayramda, düğünde belki Kızılyar

Nail Çavuş ile çapa ederdik
Seher vakti kalkar yola düşerdik
Arada sırada bağa giderdik

Şimdi bağlar batak, bahçeler naçar
Hakkını helal et bize Kızılyar

Aşağı mahleden yukarı köyden
Gelip geçmiyoruz bizler epeyden
Köyün ortasında bir kuru meydan

Gelmesekte gönül hep seni arar
Kanak kanak aksak sana Kızılyar