Kızılören Şiiri - Yusuf Doğdu

Dinle anlatayım Kızılören’i:
Köyüm Sarıkürk’le bir eş gibidir.
Unutmazlar hiç bir zaman yareni,
Hepsi birbirinden keleş gibidir.

Halis Oguz Türk’ü, soyu bellidir.
Yörük Türkmeni’dir,boyu bellidir.
‘Yumuşak başlı’ dır, huyu bellidir.
‘Sıcak kanlı’dırlar ‘Güneş gibi’ dir.

Armutluk‘ta Kokez’ de ekin biçilir,
Erciyes ‘ten gelir suyu içilir.
İlkbahar da yaylalara göçülür,
Çalışkandır insanı, ‘Ateş gibi’dir.

Saroğlan’ı,Kocoğlan’ı,Avşar’ı,
Analar göbeğini atmış dışarı.
Onlar için tek parola başarı,
Hayat onlar için güreş gibidir,

Çalışırlar, yaz gelince ekinde.
Bir gün İstanbul’da,bir gün Pekin’de.
Vefasızlık bulamazsın tekinde,
Dost için doları kuruş gibidir.

‘Gavlık’ ta bazlama boynunda ‘yağlık’
Gurbet için yaratmış onları Halık
Derler ki; ‘Denizde büyürmüş balık’,
İstanbul onlara kreş gibidir,

Çok severler elma, armut, dalını,
Herkes sorar birbirinin ‘hal’ını.
Alsa gelse Emin Mercan balını,
Para almaz sanki beleş gibidir.

Ticarette iyi oynar kozunu,
Hepisi de Tahtakale mezunu.
Yutmuşlardır ‘Tomruk Sokak’ tozunu,
Karları orada düşeş gibidir.

Göğdağ’ına çıksam, etsem seyranı.
Beş Kuyu’ da içsem soğuk ayranı.
Yusuf Hoca Kızılören hayranı,
Hepisi de bana kardeş gibidir.