Kızılmı kızıl bayraklar gibi.

Uzaktı,alaca teninde dinmeyen
karanlık karadüzen mızrabın tıkırtısı.
Anadolu kadar çeşitli ve saf,
ergenlik kadar sancılı.
Düşe kalka büyüdük sevgiye
örtündük, kuşatıldık suçlu gibi.
Nefes aldığımız hava sıcak,
su sıcak, ten sıcak.
Etimiz yandı, çatladı dudaklarımız.
Kutsal bir emanetti aşk, tarihten artan.
Vatandı dokunduğumuz toprak
anaydı, yardı, sevdaydı tastamam.
Alışkanlıklarımızdı sıradanlaşan,
her dem taze söktü şafak
gel zaman git zaman hüzün büyüdü çocukların ellerinde.
Göçmen kuşlarla gitti biriktirdiklerimiz.
Terk-i diyar eyledi kalablığı kentlerin.
Evvelce yeşeren umutdu
selendikçe sesimizin yankısı değdi kulaklarımıza,
kendimize anlattık kendimizi anlamayarak.
Şimdi vahşi gözlerindeki kan,
tırnaklarındaki etten de damlıyor düşmanlıkların.
Ve bir sabah erkenden
öfkenin zinciri kırılarak akıyor geceye meydanlardan.
Kızılmı kızıl bayraklar gibi.