Kızıllık Şiiri - Metin Egeli

KIZILLIK

Koyu sarı bir bahar sonunun
Kızıl rüzgârları dallarda hep.
Zaman mıydı
Tüketen kendini kendince,
Güneşin mi yakışı sarartan buncasına?
Derken mevsim gelip
Yaslandı baharın sonuna…
Geceleri sevmem son’dur,
Bir dağın zirvesini de!

Nasıl da ağarmış saçlarım,
Sonbahar!
Adı üstünde, son!
Zaman içinde zaman,
Zamansızca geçen onca zaman,
Dönüşü yok bu yolun,
Düne bir bakıp gelsem’i yok,
Hesap soramaz yıllara
Yorgunluğumla konuşurum.

Bir eski resim elimde hafif kırık,
Rengim kızıla çalanmış
İyiydik öyle güzeldik,
Şimdilerde kızıllık sona hazırlık…
Neyse, bugün de akşama döndü,
Hüzün vakti şu saatler.
Keyfe döner mi denesem,
Hayat sofrasının tam orta yerinde
Gençlikten kalma
En iyisinden bir şişe şarap
Tek başına ve mezesiz…

Nasıl da ağarmış saçlarım,
Beklerken güller bile soldu.
Yine akşam oldu,
Kadehime yine kan doldu,
Ben sustum,
Ağlayan saçlarımdı…

Metin Egeli