Kızıllık Şiiri - Aliosman Vural

Kızıllık

Bir akşam üstü
Gökyüzü kızıla bürünmüş,
Güneş batıyorken.
Ve ılık ılık esmekteyken rüzgar,
Batıdan doğuya.

Ve sen hüzün dolu gözlerle
Bakarken kızıllığa,
Pencerenin demir parmaklıkları ardından.
Bende köşe başında kaldırımda bakmaktayım sana.

Kızıllıktan uzanan kollarımla,
Tutsam o demir parmaklığı.
Ve kollarım köprü olsa gönlümden gönlüne.
Koşsam o köprüden sana,
Ve sarsam kollarımla seni.

Keşke güneş hiç batmasa bu akşam,
Kızıllık kaybolmasa.
Esen rüzgar durmasa,ve sen hep o hüzünle baksan kızıllığa.
Bende bir ömür boyu seni izlesem bu kaldırımda.

Ve sen güneş batınca,
Perdeleri kapatarak kaybolunca pencereden.
İşte o zaman benim hüznüm başlar.
Senin kızıllık boyunca süren hüznünden olsa gerek,
Benim hüznüm güneş batınca başlar,
Ve sürer gün yeniden doğana dek...

Aliosman vural.
04/04/11