Kızıllaşan Toprakta Bir Ağıt Yatar

-toprak kımıldar kızıllaşırken
ve susar tüm mezarlıklar-

dudağının kenarına yapışmış çaresizlikle dizlerini döverken kadın
buz gibi bir korku dolar gözbebeklerine çocukların
kopar uçurtmaların ipleri
dökülür parmaklarından sevinçleri

bir çığlık uykudan uyanmışçasına patlar
tam göğsünün ortasında
kahredici sessizlik dökülüverir, boş duvarlardan uluorta
toz süzülür güne

işgal edilmiş tüm sokaklarda
gece yolunu kaybeder
ikindiyi beklemeden çöker kaldırım taşlarına
beyaz bir gölge gibi sinsice yaklaşırken ölüm
gökyüzü ağıt yakar

okyanuslar dolar gözbebeklerine
tuz kokar kirpiğin
yanar yüzün
sessiz ve kıpırtısız ağaça döner tüm umutlar

O an törensiz gömülür insanlar kendi içlerine

şimdi kim kaldıracak ölüm sessizliğini sokağından
ve kim silecek şakaklarımızdaki barut izini

ölüm sağır
gökyüzü lekeli
çocuklar mı?
dudaklarında karanfil
güvercin kanatlarında uykudalar…

Canan Akpınar

Dost kalemlere saygılarımla..

Kızıllaşan toprakta,bana bir ağıt öner
Zifiri karanlıkta,ışık sinsice söner
Sararır solar yüzü,dalsız ağaca döner
Şimdi kim kaldıracak,ölümü sokağından-İbrahim Kurt

İnsanlık kör olmuş savaşlar manasız
İnsanlık ölmüş mü yürekler duyarsız
Çocuklar vakitsiz ölür saat ayarsız
Durdurun savaşı çocuk kanı akmasın
ölüm çocukların sokağına uğramasın.........Reyhan Altaş

Dökülüyor bulutlardan
çocuk feryatları
annelerin yürekleri yaralı
körpecik fidanlar
kuru bir dal gibi
avuçlarda kaldı kalalı
kan kusuyor bu toprak,
oysa UMUTLAR
yarınlara sevdalı...// Canan EREN