Kızılırmak Karasenir

Mor menekşe, gülüne hasretim.
Yok ki bu diyarlarda kıymetim.
Kızılırmak, karasenir servetim,
Ayırmayın ne olur beni.

Ekmeğim aşım hepsi odur,
Onu sevmek güzel huydur,
Ne olur sesimi ona duyur,
Ayırmayın ne olur beni.

Ruhuma işlemiş onun havası,
Bitmez mi ayrılıklar davası,
İçimdedir onun koca sevdası,
Ayırmayın ne olur beni.

Meşelerin, çayırların yeşeriyor,
Kızılırmak kumda güneşliyor,
Etrafında koyun kuzu meleşiyor,
Ayırmayın ne olur beni.

İman aşkım, oralarda can buldu,
Gönlüm İslâm’a burada taht kurdu,
Karasenir’e gömün bu aciz vücudu,
Ayırmayın ne olur beni.

Mekanımdır, doğduğum yer orası,
Ara sıra gelir burnuma havası,
Hele yeşermişse inallı ovası,
Ayırmayın ne olur beni.

Nasihatimdir, köyüme götürün beni,
Kızılırmak’ta yıkamıştım bu teni,
Karasenir’den seyredeyim geleni,
Ayırmayın ne olur beni.

İstemem, dünya nimeti sizin olsun,
Yeter ki gönlüm istediği yerde olsun,
Bırakın, bu canım orada son bulsun,
Ayırmayın ne olur beni.

Kimsenin çokluğu beni ilgilendirmedi,
Asıl beni yokluk içindeki ilgilendirdi,
Benim yokluğumda Karasenir’di,
Ayırmayın ne olur beni.

Kışı da güzel, yazı da güzeldir,
Bu sevda sadece benim isteğimdir,
Yanan ten değil yüreğimdir,
Ayırmayın ne olur beni.

Yaşar’dır beton yığınları sıktı.
Şu yığınlar içinde candan bıktı,
Kısmette oradan ayrılık çıktı.
Ayırmayın ne olur beni.