Kızılırmak gibi çağlar giderim

Maziye bakıpta var'mıdır yanmayan
Gözlerim nemli bakar da giderim.
Bazen atlıyım çoğu zaman da yayan
Her solukta bir siğara yakar giderim.

Huzura ermedi gitti bu dertli başım
Kardaşımdan başka herkes kardaşım
Elem kaderim oldu hiçran yoldaşım
Kızılırmak gibi çağlayıpta giderim.

Gonümde yanan şu aşkın nuruna
Çölere düştüm hayırsız leyla uğruna
İsrafil üfürsede mahşer sur'runa
Kanatlanıp kuşlar gibi uçar giderim.

Kul Okyay adını nazlı yar anmasa da
Issız yolda yolcuyum vuslat yolun da
Ruhumda yanan kendi nurum da
Ben kendi defterimi dürer giderim.
Hanifi OKYAY 29.08.2024 / 14:50