Kızılırmak Şiiri - Muzaffer Dinçsoy

Sen var mısın ki, yaşıyorsun.
Nefes alıyorsun, görüyorsun.
Ne güzel de konuşuyorsun,
Yürüyorsun, koşuyorsun.
Sen gerçekten yaşıyorsun.

Sonra bir gün sonra,
Yaşamadığını anlıyorsun.
Ağlıyorsun, sen yaşamadın ki.
Kapalı bir tabutta,
Omuzlar üstünde yolculuk.

Günler, aylar, saymıyorsun.
Küçük bir çift göz,
Gideceğin yere bakıyorsun.
Sen var mısın ki yaşıyorsun?

Gökyüzünü sen bulutlu,
Yağan yağmurlar altında,
Kırmızı bir gelincik,
Rengarenk desenli kelebek,
Gökkuşağı, güneşin rengi,
Nefes alıyor görüyorsun.

Çam ağaçlarında sincaplar,
Daldan dala atlıyor.

Sivas'tan gurbete doğru,
Kızılırmak akıyor.
Ak sen çok uzaklara,
Seni deniz bekliyor.