Kızılırmak Şiiri - Hamza Kaplan

Kulaklarım çınlıyor, geceyle gelen sesle
Gülümsedim bir anlık, umutsuz bir hevesle

Kızılırmak karşımda, bilinmeze akıyor
Bir lahzacık ötede, sanki beni yakıyor

Yalnız benim kimsesiz, birde sen Kızılırmak
Akıyoruz habersiz, ölüme yumak yumak

Yolcusuyuz ötenin, bilmem kaç nefes kaldı
Engin gibi suyuna, kim bilir kimler daldı

Kıvrılırken yolların selamsızca geriye
Bir emir gelir gökten, sedasızca beriye

Sürgündeyiz ikimiz, senin sevdalın yağmur
Benim ki kara toprak, hayatlarımız mağrur

Dinliyoruz sesini, geçerken onca saat
Haykır o gür sesinle, sahte hayata inat

Sen haykırdıkça duysun, sevinsin tüm yetimler
Yeryüzünü kaplasın, gözyaşıyla hatimler

Senin doğduğun yerden, doğsun kainata nur
Hayat denen karanlık, dur bakalım artık dur

Fatih'in kabzasında gizli koskoca tarih
Ağlaşırken insanlık, Kızılırmak müsterih

Sahiplerin sahibi, tüm yolların sonu ''O''
Geçen saatler onun, tüm yılların sonu ''O''

Sanki ölüm yaklaşır, ayak sesleri tak tak
Ne ben ondan korkarım ne de sen Kızılırmak

Ne varsa yalnız onun; ahenk,renk, siyah ve ak
Allah diyerek akar, Allah'a Kızılırmak