Kızılırmak Şiiri - Murat Doludizgin

İki yavru, birbirine sarılmış
Gülmüyor yüzleri, sandım, darılmış
En son; senin, kenarında görülmüş
Kızılırmak; sen mi aldın yavrumu?

Oyuncağın yarısı yok, kırılmış
İnadına; yerden, yere vurulmuş
Sanki; yavrumu alıp da, durulmuş
Kızılırmak; sen mi aldın yavrumu?

Ben yavruma; yedirdim de, yemedim
Kaşının altında; gözün, demedim
Beş yaşında idi, benim Memedim
Kızılırmak; sen mi aldın yavrumu?

Gül yüzlümü; köşe, bucak aradım
Daha sabah, saçlarını taradım
Düğününü görmek idi, muradım
Kızılırmak; sen mi aldın yavrumu?

Dağlar, taşlar, feryadımı dinlesin
Murat Doludizgin; varsın, inlesin
Duymuyorsan, kulakların çınlasın
Kızılırmak; sen mi aldın yavrumu?