Kızılırmak Şiiri - İlyas Memiş

Doğdun Anadolu’nun görkemli dağlarından,
Sen ki asırlar boyu hayat sundun toprağa.
Seninle baştan başa bozkırlar oldu vatan,
Renk kattın gökyüzünde ay yıldızlı bayrağa.

Nerede şahlandığın ihtişamlı günlerin?
Vadilerinde koşan yağız atlılar nerde?
Hangi köhne bentlerdi ufkun kapatan senin?
Hangi çağlardı yalnız bırakan bu ellerde?

Hangi tutkular idi yüreğini kirleten?
Damarları kurumuş kentlerin sularıyla…
Hangi şehirler idi, seni kendinden iten?
Bin yıllık yatağından ayıran duvarıyla…

Yıkılacaktır bir gün göğsündeki bu setler,
Toprak kokan suların akacaktır coşkuyla.
Yeşerecek kıyında, tarih kokan lezzetler.
Yıkanacak kararan kalplerimiz bu suyla.

Kurudu şebekeler Başkent’e su sağlayan,
Kurudu membaları Batı’daki arkların…
Kalmadı ne bir çeşme ne bir ırmak çağlayan,
Anlaşıldı kıymeti senin gür kaynakların…

Eylül 2009