Kızılırmak Şiiri - İlyas Memiş

Sen ki yurdun bağrından çağlayan bir ırmaktın,
Nice bulanık çaylar bozamazdı tadını.
Sen ki asırlar boyu okyanuslara aktın,
En görkemli zirveler unutmazdı adını.

Doğdun Anadolu’nun yemyeşil dağlarından,
Hayat sundun yıllarca bağrı yanık toprağa,
Seninle kıtalara dal budak saldı vatan,
Renk kattın gökyüzünde ay yıldızlı bayrağa.

Nerde o şahlandığın ihtişamlı çağların?
Vadilerinden akan kutlu coşkular nerde?
Nerde kıyılarında her bahar otağların?
Bağrında taht kurduğu şanlı ordular nerde?

Hangi bataklıklardı yüreğini kirleten?
Damarları kurumuş kentlerin sularıyla.
Hangi yaban ellerdi seni aslından iten?
Bin yıllık yatağından ayıran duvarıyla.

Kurudu şebekeler başkente su sağlayan,
Kurudu membaları batıda ırmakların.
Kalmadı ne bir pınar ne bir dere çağlayan,
Anlaşıldı kıymeti tertemiz kaynakların.

Yıkılacaktır bir gün ufkun kapatan surlar,
Rahmet kokan suların akacaktır coşkuyla.
Yeşerecek seninle baştan başa bozkırlar,
Yıkanacak kararan kalplerimiz bu suyla.

Eylül 2009