Kızılırmak Şiiri - Numan Akkoyunlu

Nereden doğuverdin kime gidersin böyle?
Çağlamış hırçın hırçın akarsın Kızılırmak.
Neden telaş edersin; acelen mi var, söyle?
Yüreğinde sevda mı yakarsın Kızılırmak.

Sevdandı Karadeniz, türkü dilde söz iken
Visale ermek için akıyorsun buz iken
Üşüyüp titriyorsun yürek sende köz iken
Hasretin acısından çökersin Kızılırmak.

Irmağın ötesinden tarih kokar soylarsın
Sen, derin vadileri uzun uzun boylarsın
Yatağından taşarak geçmişini toylarsın
Dosttan elin, ayağın; çekersin Kızılırmak.

Dağların eteğinden çekiyor suyu gönlün
Taşırsın gam yükünü derince kuyu gönlün
Donmazsın zemheride sevdaya kıyı gönlün
Niçin garip boynunu bükersin Kızılırmak?

Gem vuruldu hızına oldun dosta yararlı
Yırtılırdın, hırçındın; değildin ki zararlı
Menzile varmak için seni gördüm kararlı
Karadeniz’e köpük, dökersin Kızılırmak.

Orta Anadolu’nun süsü şimdi süzgünsün
Çatlak çorak toprağa için için üzgünsün
İçinin sevdasına türkü müsün sürgünsün?
Yakınına, uzaktan; bakarsın Kızılırmak.

Susuz iklimde aşsın kuraklığın dermanı
Zifiri karanlığın mutlak sende fermanı
Fakirin umuduna, karıyorsun harmanı
Acı çalma ne olur, şekersin Kızılırmak.

19.01.2013