Gözlerine bakarak uyumak istiyorum,
masal anlat bana gözlerinle diye fısıldıyor.
Yıllarca geceleri masallar anlattım,
kelimesiz, noktasız ve virgülsüz.
Masallar bir türlü bitmezdi,
hepsinin sonları içimde kaldı.
bu nedenle 'son' yazısını
ne zaman görsem içim burkulur.
Karanlık bir odada
göze bakmak ne kadar zordur bilirmisiniz.
Zor ama çok güzel,
ayrı bir tad verir insana.
Sevmenin, tutkunun bu olduğunu hemen anlayamıyor insan.
Anlayıncada ortalık aydınlanıyor
ve kızıyorsunuz aydınlığa,
aslında kızılır mı hiç aydınlığa.
Hiç bir şey görmüyorsunuz ki gözden başka.
O göz bazen, yürek, bazen, dudak, bazen el oluyor.
Yürekle ısınıyor, dudağı öpüyor eli de sıkıyorsunuz.
Bunun o an aşk olduğunu anlamıyorsunuz.
Anlayıncada ortalık aydınlanıyor,
üşüyüp titriyorsunuz.
ve gene aydınlığa kızıyorsunuz.
Ama o tadı, hiç ama hiç
unutamıyorsunuz.
10 Mart 2011
23.47
Kayıt Tarihi : 11.3.2011 18:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Murat Berk](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/03/11/kizilir-mi-hic-aydinliga.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)