Kızılgül Şiiri - Ali Karagöz

Davet etti, konağıyım bağbanın,
Gülistanın, gül şahidi, kızıl gül.
Boy attı, gül-çiçekler içinde,
Sanırsın ki, sürahi dır kızıl gül.

Nisan- mayıs goncalanır, yarılar,
Budağında kar destesi sarılar,
Leçeğinden bal götürür arılar,
Sana baldı, gül alırdı kızıl gül.

Bülbül öter, hayran eder her kesi,
Gül çehresi bürünmüştür lalesi,
Kızıl gülse karla alır nefesi,
Sızlar bülbül, penahıdır kızıl gül.

Kızıl güldü, gül bağının sultanı,
Hasta düşen yüreklerin dermanı,
Bülbüle kast etmeye var güm anı,
Muhabbetin konağımı kızıl gül.

Bir denedi, âşıkların dilinde,
Bezeydi, güzellerin telinde,
Itrin saçar, hazin saba yelinde,
Sevenlerin matahıdır kızıl gül.

Sabah-sabah goncaları açanda
Ter gülleri miski-amber saçanda,
Şeyda bülbül başı üste uçanda,
Gönüllerin rübabıdır kızıl gül.

Gül bağımız sığınmıştır bağbana,
Devran sürür bağban ile yan-yana,
Bir deste gül hediyemdi canana,
Muzmin, aşkın mereğidir kızıl gül.

23.05.2013