Kızılelma. Şiiri - Enver Özçağlayan

Bayram yeri şu gönlüm; dosta safâsı kaldı,
Geçip gitti de ömrüm, dehre vefası kaldı.
Her gamı zevk edindi çekse de ah-ü enîn,
Yâre de, ağyâre de tekmil sevdâsı kaldı.

Nice ateşte yandı, ateş olup yakmadı,
İrfanına dayandı, kirli suya akmadı.
Safında ilerledi kaypak yollar içinde,
İkbâli itti yana, andını bırakmadı.

Andı vatan sevgisi, ülküsü Turan oldu,
Bu yol sarp ve çetindi, bu yol tuzaklı yoldu.
"Yufka yüreklilerle çetin yollar aşılmaz..."
Bildi, asla bıkmadı; gönlüne ateş doldu.

Sapmak olmaz bu yoldan, bunu erken öğrendi,
Dik durdu, eğilmedi; nice zorluğu yendi.
Güçlükleri yaşadı, dönmedi kutlu yoldan,
Nice dost bildikleri menfaate özendi.

İdealin zorluğu iradeyle yumuşar,
Doğru yolu bulanlar çetin engeller aşar.
Bu yola baş koyanlar taçlanır gönüllerde,
Sen göçersin, onların ismi ebedî yaşar.

Ufukta hayallerim Tanrı Dağa yol alır,
Uyurum, uyanırım aklım Turan'da kalır.
Gözyaşlarım sel olup Issık Gölü'ne akar,
Gönle düşmüşse sevdâ, uzun yollar kısalır.

Bu sevdâ Türk Birliği, "Kızılelma" dır bize,
Yabanıl pakt yerine, bu yeter hepimize.
Toplumsal, ekonomik güç olalım dünyada,
Bundan böyle Batılı kapansın dizimize.

Tel maşa ülkü olmaz, koşu Kızılelma'ya,
Kızılelma bellidir, Türk ruhunda tek maya.
Türk olmayan ne bilir gönüldeki ateşi,
Davran yiğidim davran Aral'da buluşmaya,
Tanrı Dağınca yüce, yüzde yüz Türk olmaya...

15.04.2015
Fatih-İST.

Enver Özçağlayan