Kızıldere! ! Şiiri - Elif Türk

sehpaya ittiğinde beni
güldüm önce
korktum sonra
dost elinden gül dikeni
değerse tene diye

kelepçeler vurduğunda kalbime
ve müebbet kara ölüme
hapsettiğinde ömrümü
cem sultandım zindanda
sehpadaki pir sultan ile söyleşen

kırmızılar pisirip
karalar yerken ben
sahte pembelere bürünen sen
peki ya sen
neredeydin

ağır tokat(ı) indiğin de
inancina yüreğimin
akan kan/ım kızılmıydı
bilemedim kızıldereye

sahte pembelere bürünen sen
emperyalizm/inde yüreğinin
kaybolmus yitiği
peki ya sen
neredeydin

ejderhayım ben eyy kızıldere
ve yeniden doğ/dum
asırlarca tarih boyunca
daha kuruma/dan kendi kanımda

Elif Türk

18.04.08