Kızılcıklar Oldu Mu Hiç

güz çıkmazı, çakmak taşlı kulvar
yoruldum hayata, vurgun yedim
kapansa da yara sancıyor anlam
dil hızıdır şarkılarım dil hızı
dinmedi yürek; söz dinlemiyor delikan

bir özge söz ki tomurcuk düşüdür
vakterişir gülümser elvan elvan
vakterişir gamzeler tirşe mi tirşe
aşkımı çelikleştiren belalı söylence
gül hızıdır o, öper öpmez gül hızı

yetişir heveslerime kor dili
yılan öpüşlü yangılarla gelir
kül hızıdır o; çölden alır icazet
durduk yerde: kızılcıklar oldu mu hiç

uslanmanın körüklediği pas hızına
söz buruşur, dil susarsa; kin konuşur
kin ne ki; antika bir dün konuşur
çığ gibi yaygınlaşır beden dili

nar hızı, hayata yürüsün de gör;
eğitilmiş kırmızı nece konuşur