Bir elimde solgun bir menekşe tutuyorum
Bir elimde ezilmiş gelincik yaprakları
Doğrulup usulca saçını okşuyorum
Göğsüm yarılıyor sonra orta yerinden
Bir yanım mor oluyor bir yanım kızıl
Hangi yarım daha diri anlamıyorum
Ki kan kızılı hayat verir sıcaklığından
Ve rengi pıhtılaşınca bırakır morluğunu
Yoruldumsa böyle koşarak yaşamaktan
Gelincik tarlalarında dinlenmek istiyorsam
Suskunluğumun sancısı sarhoşluğumdan
Ki aşırı dozda gelincik kokusuyla intihar ediyorum
Adını dudağımda taşımaya çalışsam
Taşıyamam, öylece afatlanır kalırım
Camların buğusuna bile yazamam sözlerimi
Görülmesin yalnızlığım kendimden utanırım
Ranzaların soğukluğu siner enseme
Unuturum kendi ayazlarımı
Senin kutuplarınla hesaplaşırım
Ki aşırı dozda gelincik kokusuyla intihar ediyorum
Bir elimden düşürdüm pıhtılaşan menekşemi
Şimdi diğer elimle kalbimi tutuyorum
Zira yürek diye sol yanımda gelincik taşıyorum
Ve bir sigara gibi bırakıp yüreğimi
Çamurlu ayaklarımla üstüne basıyorum
Kayıt Tarihi : 5.3.2005 15:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!