Kızılcık Şerbeti Şiiri - Yavuzcan Pınar

Bu an çok güzel
Bu an cennet gibi
Bu anı durdursa biri
Bu gecenin hiç bitmediği bir dünya var mı bildiğin?
Birinci ayın yirmi biri
Var demiştin, çırılçıplak öperken aklımı
İlk gelişindi bu semte
Bu semtin içinde seninle
Bir dünyaya yürüdüm ben,
Kırılganlığımdan savunmasız
Sarmaşığımdaki örümcekten çaresiz
Allah’a emanet ol demişti annem giderken
Allah hiç uğramamıştı buraya
Hiç bahşetmemişti kızılcık şerbetini
Fazla sevmek koyunca adını
Fazla bil isteyince beni
Ben ol istediğimden, sadece
Kanadından bir kuşu öldürdüm
Masalımdan bir sayfa koparttım
Kendimden bir taviz verdim
Ben hala beceremedim kendimi küçük düşürmemeyi
Tabloda ölü kadınlar yüzü
Her birine meydan okur gibi
Karalanmış, yamalanmış bir hayalet
Boynuna bir leke bile kondurmuş
-Umarım hiç okumazsın beni
Şerefine, kızılcık şerbeti
Bir kere olsun dinler misin sessizliği?
Bir kere zaman ayırır mısın sağduyuya?
Bir kere daha aynı fikirde olur musun benimle?
o an çok güzeldi
o an cennetti
o anın şiiri olmalıydı
özür dilerim, rahatsız ettim.