Kızılca Kıyamet (şehit Çocuklarına)

Küçük bir kulübedeydi huzur
Ta ki tam ortasına koskoca bir incir dikilene kadar…
Gölgesinde uyuyamıyordu minik cengaver.

O sabah, uykusuz gözleriyle, yine annesini görüyordu yanı başında,
Bir de her zamankinden farklı olarak
Ay yıldızlı, kan kırmızı bir bayrak…

Kapının hemen sağ tarafındaydı
Sanki rüzgarsız dalgalanıyordu…
Önce bir şey anlamadı cengaver
Sonra dönüp annesine, Anne dedi Anne!
Bu kan kırmızı, bu yürek yangısı,
Bu gözlerimin alacası bu bayrak neden burada?

Anne dönüp oğluna…
Oğlum dedi oğlum!
Baban şehit oldu bu uğurda…
Vatan dedi sonra …Sonra Polis dedi
Bir aahh çekti yüreğinin taaa içinden
Baban Şehit Polis oğlum diyebildi zor bela…

Cengaver durgunlaşmıştı, Anne ağlıyordu..
Baban dedi oğlum baban,Sen daha doğmadan
Kahpece vuruldu mertlik adına
Korkmadı gitti bir puslu sabahta
Geri dönmedi….
Haberi geldi üç gün sonra
Dediler Şehit Düştü Ölmedi!
Senin baban, polis baban, Şehit baban ölmedi..

Anne yumup gözlerini
Ciğer hanesine bastırıp cengaveri, ağlıyordu…
Birden atıldı cengaver!
Peki anne babam hiç dönmeyecek mi?
Ellerini öpemeyecek miyim?
Sarılıp sımsıkı kollarına
Babam diyemeyecek miyim?

Bir ahhh çekti anne
Sonra bir inme inercesine sol yanına
Ve bastırıp gönlünün acısının kızılca kıyametini
Sonra Fırat gibi coşkun sesiyle,

İşte ! dedi.. Göstererek kapının sağında duran
Ay yıldızlı, Kan kırmızısı, göz alacası Bayrağı
Vatan sağolsun oğlum!
Bir polis gitti, bin polis feda olsun
Baban gitti bu uğurda, bin evlat feda olsun

Varsın bu bayrak göklerde dalgalansın
Varsın her baktığımda, içimi yaksın, yüreğimi dağlasın.