Kızılca Kıyamet Koptu

Heyhat! Kızılca kıyamet koptu, göğün direği hepten çöktü
Artık gece suskun gece dilsiz değil
Gece ağlayarak yaşanan zulme haykırıyor
Artık mertlik öldü, insanlar birbirini boğazlıyor
Maalesef kafa kesmek moda, yaşam çoktan rezil oldu
Ümmetçi, hırsız güruh “ Allah bismillah” diyerek kol kola yürüyorlar

Toplum bozuldu! İnançlar tükendi, camiler hep mezbaha döndü
İmamlar en önde; cümle âlem onlarla günaha yürüyor
Hepsi ateş hepsi volkan gibi
Hepsinin yürekleri kaya, taş bağlamış
Kılıç, kalkan kuşananmışlar, ölümü pay ediyorlar
Vahşice, vampirce gencecik bedenleri, canları parçalıyorlar
Gözlerim, gökte alçak uçuş yapan o ölüm kusan cani jetlere takıldı

Dün servetlerine servet katan fakir-fukarayı horlayan
Emek, demokrasi düşmanı olan şeriatçı-ırkçılar
Sivil darbe yaptı
Bugün ülkede
Faşist askeri bir kalkışma
Militarizmin kanlı ayak sesleri yükseliyor
Artık masum gözyaşları tükendi, her şey rezil-rüsva oldu
Kardeş kardeşi öldürüyor, İstanbul’un bağrında siya bir iz kaldı
Kim deli kim akılı hiç beli değil, duygular öldü! Yürekler hep katılaştı

Zaman yorgun-argın bitenden habersiz, koca deniz kan akıyor
İstanbul yaslı, İstanbul hüzünlü mü hüzünlü
Baştakiler şah mı, padişah mı, ağa mı bey mi?
Kurt kuzuyu, kuzu kutu kovalıyor! Hangisi vahşi hangisi ehli beli değil

Kimi kafa koparıyor başında takke başında fesi! Elleri kan içinde
Temmuz yakıp geçiyor, gece cehennem! Yapraklar kıpırdamıyor
Kimi anasının kınalı kuzusu henüz çok genç henüz yirmi yaşlarında
Kafası bedeninden koparılmış bedeninden yerlere doğru coşan kan akıyor

Mehmet Çobanoğlu
18.07.2016
İstanbul