Kızılbaş Olmuş Kullarız

İkrar Günü: Ben Kızılbaşım
Eksiği kusuru hatası olan kulun nefesiyle

Eline, beline, diline sahip ol,
koymadığını alma,
görmediğini söyleme, incinsen de incitme;
döktüğünü doldur,
ağlattığını güldür,
yıktığını yap!

Yanlış söz söyleme,
yanlış yatakta uyuma,
yanlış eşikten girme,
elini yanlış cebe atma.

Geldim.
Üzerimde bir ömürlük yük,
İçimde bir ömürlük utanç.
Dilime dolanmış bin pişmanlıkla
Kapına geldim ya Hakk,
Kapına geldim ya Can!

Ben
Ne melek oldum,
Ne masum kaldım.
Bir cana dokundum,
Bir kalbi kırdım,
Bir hakkı yedim,
Bir gün sustum, konuşmam gerekirdi.
Bir gün baktım, bakmam gerekmezdi.
Bir gün aldım, vermem gerekirdi.

Ve sonra
Fark ettim.

Bu fark ediş
Ne kadar can yakıcıysa,
O kadar şifalıydı.
Ve dedim ki:

“Ben bir cana zarar ettim.”
“Helâl et.”
“Ne gerekiyorsa yapayım.”
“Senin gönlün razı olmadan
Benim gönlüm huzur bulmaz.”

Verdi gönlünü,
Verdi hakkını,
Dedi ki:
“Ben senden razıyım. Allah da razı olsun.”

O an
Sarsıldı gökyüzü içimde.
Bir yel esti alnımdan toprağa.
Secde gibi bir rahatlık…
Ve ben
İkrar verdim.

Dedim ki:

“Ben artık
Ne sıradan bir kul,
Ne başıboş bir insan,
Ne de karanlıkta gezen bir gölgeyim.
Ben,
Hakk'ı gözeten,
Rızayı gözeten,
Aklı gözeten,
Vicdanla yürüyen
Bir KIZILBAŞIM.”

Ey Cem ehli canlar,
Ey yol ehli talipler,
Ey nefsiyle savaşan dervişler…

Duyun bu sesi:
Ben Kızılbaşım!
Çünkü rızasız yudum almadım.
Çünkü tazmin etmeden rahat bulmadım.
Çünkü helâllik almadan dua etmedim.

Benim ikrarım
Topraktan baş verir,
Rızadan can bulur.
Benim secdem
Alnımdan çok
Gönlümledir.

Ben artık
Sadece yaşayan değil,
Yaşatan olmak isterim.
Ben artık
Kızılbaşım.

Ve biz,
O tarîkatın
Mazluma zulmeden köpektir
Eksiğini kusurunu hatasını görmeyen köpektir
Maddi manevi zarar veren köpektir
Döktüğünü doldurmayan köpektir
Ağlattığını güldürmeyen köpektir
Yıktığını yapmayan köpektir
Köpeklikten arınmış,
İnsana ermiş,
Kızılbaş olmuş
Kul’larıyız.