Kızıla çalar ayrılığın rengi...

Kızıla çalar ayrılığın rengi
Hasret dumanları tüterken
Gönül bacasından.
Şaşırır ayaklar, sallanır beden
Yıkılır sensizliğin acısından...

Sevdana sürgün eyledin beni
Kalbimi tutsak mahşere kadar
Senden uzaklarda.
Bilmiyorum başarır mıyım sensiz
Bu ölümcül tuzaklarda.

Sesini duymaya hasret kulaklarım
Fakat dilim öylesine korkak
Sana seslenmekten yana.
Hala bana yer var mı bir bilsem,
Gel desen geliversem gönül dünyana.

Unut diyemem çektiğin acıları
Bilemem ne getirecek zaman
Bazen bu böyle sürüp gider sanacaksın
Gözlerime bak değişecek her şey
Yüreğime dokun yüreğinle anlayacaksın.

Habis bir ur gibi bu belirsizlik
Kazmakta her geçen gün mezarımı,
İçten içe kemirmekte hücrelerimi
Sen düzeltebilrsin kendini açıp
Bir çıkmazda olan düşüncelerimi.

Artık tükendim, kalmadı gücüm
Tutunacak bir dal arıyor ellerim,
Yorgun bedenim düştü düşecek.
Kalbim ölüme yatar her gece
Söyle bu ölüm nasıl bitecek...

Sensiz nefes almaya dayanamıyorum......