Kızıla Çalan Sabaha Kucak Aç

Ucsuz bucaksız umuda , özlenen masmaviliğe koş
Rehvan yürüyen bir kısrak edasıyla
Hızla
Toprağa saçtığın
Güneşe şevkle
Ulaşmaya çabalanan
Tohuma
Yağmur yağmıyorsa
Eğer
Küme küme bulutlar
Utansın
Bırak hüzün veren hazanı, bırak kara kışı
Yaşama sevinç taşıyan her bahara selam olsun

Hiç düşünmeden koşabildiğince koş, sendelemeden
Güle canla bakan tüm canlara
Zalimlere karşı duranlara
Uzat o nasırlı ellerini
Yürekten
İndir o koca yümrüğünü
Kötülüğü bayraklaştıranların
Belayı meşrulaştıranların beynine
Hiç bir yerde
Ay karanlıkta, güneş zulada kalmasın
Selam olsun, dağarcığında aydınlık getirecek yarınlara

Çevirmişselerde her bir yanı, sen hiç tereddüt etme
Yakında kıran düşecek
Eşkıyalara
Soyanlar
Soysuzlara
Hedefe varmaya
Hazır mısın? Sen
Kızıla çalan sabaha
Kucak aç
Küllenmeyen güneşe
Memleket
Üzerindeki
Kara bulutları dağıtan
Rüzgâra metanetle
Sabırla koş
Tohum saçan ellerin
Dert görmesin, sarıl aydınlığa
Zulmü, kötülüğü bir şeymiş sananlara lanet olsun

Bırakma karanlık, bırakma karabasan çökmesin üstüne
Mutluluğa yönel, maviye sarıl
Ferman yazanlara inat
Yaşama tutun
Geleceğe koş
Elleri öpülesi annelerin
Duasını alarak
Avuçlarına dolan
Gam yükünü
Dert yükünü kökten yırt at
Şu sancılı bekleyişin sonu güzel olacak
Toprağa düşen her tohum elbet filizlenip büyüyecek

Mehmet Çobanoğlu
20.12.2018
İstanbul