Kızıla boyanan veda Şiiri - Tülay Oğan

günbatımında
yolun en sonunda
ufka bakarken el sallayıp
gençliğe veda edilen
yaz akşamlarında
kadehteki son kızılla
yudumlarken hayatı
sevgilinin hayalini
Ve bendeki
adını anmaya korkmadan
Rüzgara fısıldadım her akşam
Kim bilir hangi coğrafyada şimdi
soluyorken aynı havayı ,
bakıyorken aynı göğe
Aynı güneşin yaktığını bildiğim teni
Ve dilimin ucundaki türküyle
aynı suya bıraktım ben hayallerimi
Ve hep aynı kızıllığa bakarken
yolcu ettim gençliğimi