Kızıl Yalnızlık Şiiri - Mustafa Turay

Gençliğim yangın yeri geleceğime
Dökülmüş hatıralarımın mürekkebi defterime
Masum bir çocuğun akıttığı gözyaşlarına
uzatıverdiğim ucuz mendiller gibi
dağıldım...
Beni öpsen dudakların kan olur!

Körü körüne sevdim ben ayrılık kuşlarını
Çekingen, ürkek, korkak…
O yüzdendir gitmelerim, haddimi bilirim
Kızıl saçlı bir kadın dolaşır gecelerimde,
alelade yalnızlıklarımı çalıp götürür
Yüreğim infilak edecek bir gün şiirlerimden
Bir soğuk mezar gibi acılarım sokulur koynuma

Orta yerde bıraktım düzmece sevdalarımı
Dokunduğum taş duvarlara gizlenmiş hüzün
Gözlerinden göğsüme sıçrayan o son bakış
Ah! O ellerin tahrip eder sönük bedenimi
Bana dokunsan ellerin kan olur!