Kızıl Yağmurlar Şiiri - Murtaza Akbaş

 KIZIL YAĞMURLAR

Sabır Allah’ım sabır diye, diye,
Sabrettim,
Sabırdan daha ağır bir şeye.

Titrek ve tarifsiz acılar nöbetinde,
Binlerce hançer acısı taşıdım yüreğimde,
Kızıl yağmurlar döktüm her gece
Tükendim, ölümün gölgesinde

Eridim Rabbim mum gibi eridi
Bu bedenim.
Bağrımdaki ateşten delik deşik oldu
Bu bedenim.

Şefkat pınarı, sevgi kaynağı,
Sütünü veren merhametli annem,
Usandı benden.
Hançer gibi saplandı yüreğime,
Hüzün okudum, keder içtim,
Buğulu, gözlerinden

Hakim değil, tabip kırdı kalemi,
Hangi can çeker bu isyankar elemi.
Bir ah… ardında sürüklenir giderken,
Kaybolan bu gençlik, artık geri döner mi?

 El çekti tabip, dermanı yok diyerek,
Kızıl yağmurlar döktüm, acıyla titreyerek
Günahkar kılma Allah’ım bu kulunu.
Var olan inancımı, isyana çevirerek.

Bende usandım benden,
Usandım bu çileli bedenden
Ya devasını ver şu illetin,
Ya da al şu canı bu bedenden.

1997-Diyarbakır Tıp Fakültesi
Rahmarli Ablam anısına.

Murtaza Akbaş