"Işte, gündüz ve karanlığın savaşında doğan kızılın ürkekliği sardı yine çıkmaz sokakları.
Huzursuzluk birazıyla ve birazıyla bir gerçeklik.
Ellerimde mavi, kaybetme korkusuyla titreyen ellerim sımsıkı.
Çıkmaza giren sokaklar, korkunç.
Adımlarıyla yaklaşan karanlık.
Uzatmak isterken ellerimi sana, benden uzaklaşan aydınlığın.
"Sarılmak sana ve karanlığına"
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta