"Işte, gündüz ve karanlığın savaşında doğan kızılın ürkekliği sardı yine çıkmaz sokakları.
Huzursuzluk birazıyla ve birazıyla bir gerçeklik.
Ellerimde mavi, kaybetme korkusuyla titreyen ellerim sımsıkı.
Çıkmaza giren sokaklar, korkunç.
Adımlarıyla yaklaşan karanlık.
Uzatmak isterken ellerimi sana, benden uzaklaşan aydınlığın.
"Sarılmak sana ve karanlığına"
Ellerimde mavi, kaybolan kızıl.
Artık uzayan geceler.
Kısılan müzikler.
Yazılmayan şiirler.
Söylenmeyen şarkılar.
Anlatılmayan duygular.
Hüzünlü ruhlar.
Olmayan danslar.
Biz çıkarmıyız sabaha...
Kayıt Tarihi : 1.8.2019 01:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!