Kızıl ve Kahverengi Şiiri - Ulvi Çakmak

Kızıl gün batımının ışığı vurunca saçlarına,
Kahverengi gözlerinle gökyüzü gibi bakıyorsun.
Kraliçeler daima muhtaçtır taçlarına,
Sen ise tacını kafanda taşıyorsun.

Kaşlarını çatarak şimşekler çakıyorsun,
Ateş olup alevinle ruhumu yakıyorsun.
Bazen öyle güzel bir bakış bakıyorsun,
Aşk motifinin altına imzanı atıyorsun.

Bir gün kırmızı olup güle dönüyorsun,
Bir gün mavi olup deniz oluyorsun.
Bir gün gece gündüz gibi siyah ve beyaz,
Bir gün kara gülü kıskandırıyorsun.

Karadeniz gibi hırçın ve dalgalı saçlarına,
Yağmur olup yağmak olmalıydı bahtım.
Süzülürken yanaklarından damla damla
Gözlerine derin derin son bir kez bakmalıydım.

Karadeniz gibi yemyeşil canlı ve doğal,
Her nefeste içimde heyecanla çoğal.
Küre dağlarının eteğindeki maral,
Ulukaya'nın suyu ile can buluyorsun.
Her baktığım yerde sen oluyorsun...