Kızıl Senfoni Şiiri - Ali Gürkaş

Yeşil ay sarar geceyi...
Gündüz tarifsiz bir cumartesi kızıllığı gibi gözlerin.
Ortasında katilin sebepsiz suçluluğu ve ben
Gözlerine nasıl bakılır bilemedim.
Kalbe nasıl söz dinletildiğini,
Zamansız sevmelerin önüne geçemedim.
Tıpkı zamansız eren üzümler gibi.
Ölümle nasıl baş edilir ki şimdi?
Söylemek isterdim yıldızlara
Onlardan daha parlak şeyin gözlerin olduğunu.
Çaresizliğimin arşa değmiş çıkmaz sokağında gördüğüm rüyayı.
Anlatsam bana inanırlar mı?

Yeşil ay aydınlatır geceyi...
Işığında yeşile boğulmuş
Geminin güvertesinde uçakta olan martı çığlığıyım ben şimdi.
Vatansız bir türküyüm gözlerinsiz,
Denizsiz bir kum.
Dermansız derde aşığım.
Şifasız bir hastalıkla boğuşmama az kaldı.
Ölüme göz kırpmayalı çok oldu manzaralı boşlukta.
Tanıyorum kalbimin niyetini ve
Tarihe bakılırsa
İtiraf yüklü kervanlara körkütük gidişim bu.
Kızıl senfoniler başımda.