Ben gecenin gölgesinde,
Kızıl sancılardan,
Beyaz kundaklara belenmiş,
Umutlar doğurdum.
Müebbet yemiş,
Hücre hapsindeydi uykusuzluğum.
Kabuslarımı budadım,
Paslı acılarımın keskin sızılarıyla,
Yeniden yeşerecek umutlarım.
Çarmıha gerildim,
Avuç içlerinde hüznün,
Yarım asırlık kanlı mızrağıyla.
Dolanmıştı bileklerime,
Kaderin ördüğü dikenli teller.
Sessiz çığlıklarımdan azat oldum.
Yeniden kurdum hayaller.
Girdabın çemberinde,
Çaresizliğin esaretine kapıldım.
Ayın karanlık yüzünde saklıydı,
Hiç doğmayan güneş
Canhıraş feryadımın yankısıyla,
Güneşin tam kalbinden tutundum.
yeniden doğacak umutlarım.
Hatice Olkuner
Kayıt Tarihi : 15.12.2020 19:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Saygılarımla
Çok teşekkür ederim Ümit Bey selam ve saygılarımla.
Gönül sesiniz daim olsun.
Kaleminize sağlık.
Çok teşekkür ederim efendim selam ve saygılarımla...
Ziyaretiniz ve yorumunuz için teşekkür ederim efendim selamlarımla...
Geldim okudum ....yine okudum...
Daha sonra yine okurum herhalde...çok vurgulu dizeler..
.....Saygıdeğer Şairemizi tekrar kutluyorum nicelerine inşallah...
Teşekkür ederim efendim, selam ve saygılarımla...
Sadece banılmıyor zira...
Tutunuyor da insan...
Hayata..
Güneşe...
Yani "sevginin kaynağına..."
Yeniden...
Düştüğümüz o girdaptan... Böyle çıkar seven...
Umudunu tazeleyen bir sevdayla..
Güzeldi..
Tebrikler Hatice Hanım..
Çok teşekkür ederim Mustafa Bey selam ve saygılarımı sunarım...
TÜM YORUMLAR (8)