Cennetteki bakışlarımdan ipek mendiller çıkarıyorum bugünlerde
Yolumun kargaları karanlık..
Çiğ bir et tanesine dönüşüyor ruhum,
Kimler öldürüyor yuvamdaki melek Mitra'yı..
Kimler uzun yollar boyunca korkuttu beni..
Ayaklarımı sürüyerek çıktım cennet barajlarindan
Ha bir de bin kere birer damla su kaçtı boğazıma
Düştü nefesim son bakıştaki güçsüz merdiven basamaklarına..
Kızıl bir nefes bu
En iyi ben
En çok da Mitram bilir..
Vesselam..
Kayıt Tarihi : 20.11.2021 12:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!