28 Ağustos 2008 İstanbul
Göğü yırtıp sabaha ulaşamadık asla
Omzumuzda umut diye taşıdığımız kahırlar
Her esen rüzgarda biraz uçuruma savurdu bizi
Hayatın telaşında tutunduğumuz dallara kırıldık
Saçlarımız gecelerin ağırlığında hırpalanıyordu
Dudakların romanlarda ki en kızıl şehir gibi
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta