Göğü yırtıp sabaha ulaşamadık asla
Omzumuzda umut diye taşıdığımız kahırlar
Her esen rüzgarda biraz uçuruma savurdu bizi
Hayatın telaşında tutunduğumuz dallara kırıldık
Saçlarımız gecelerin ağırlığında hırpalanıyordu
Dudakların romanlarda ki en kızıl şehir gibi
Ağzını bıçak açtığında romanı kana buluyordu
Şehrin sokakları yorgun şairler meskeni
Kibrit çöpünde tutuşan yitik hayallerden kaçıp
Dupduru bir nehirin akşamına bıraktık kendimizi
Rüzgarda mısralarımız dört bir yana dağıldı
Yaşadıkça hayatın tozlu kitaplarına karıştık
Kayıt Tarihi : 11.4.2024 01:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!