Kızıl Ok Şiiri - İsmet Can

İyiden iyiye kızdırıyordu; güneş
Savaşçı, atını çöllere doğru sürdü
Yüreğinde serin bir çağlayan akıyordu
Ve bu yüzden, yürekten öksürdü

Siyah dolaması, vücudunu sarmıştı
Gözleri peçenin ardından bakıyordu
Atının eşkinliği, dağları yarmıştı
Yüreğini bir sevda ateşidir; yakıyordu

Kalbinden arta kalanları, sadağına dizmişti
Sevdayı içinden koparanı, belleğine çizmişti
Vız gelmişti haramiler, korku salmıştı çöllere
İntikam uğruna bunca diyarlar gezmişti

"Kızıl Ok" derlerdi ona, şeytanına çatmıştı
Eski zamandan geleceğe, kızıl bir ok atmıştı
Mitlerin 'Ölümsüz Tanrılarının kanamıştı; yüreği
Acılar içinde kalıp, atlaslar üstüne yatmıştı

Vurgun yemişti gemiler, derinlere batmıştı
İlk defa ölümsüzlük, ölümlülüğe yatmıştı
Kanlar damlıyordu; Kızıl Ok'un okundan
Ve Medusa ölümü, yok pahasına satmıştı